Al een maand lang verheug ik me op januari. Wat zeg ik, al maan-den verheug ik me op januari. Eindelijk zou ik weer gezond mogen eten. Eindelijk zou het klaar zijn met al die eindeloze borrels, etentjes en te vrolijke mensen die het snoepgoed letterlijk tegen je aansmijten. Ja. Ook dáár kun je je op verheugen.
In december al goed voor mezelf zorgen leek me onzinnig. Wat heeft het voor zin om een paar dagen gezond te doen, terwijl je weet dat de laatste twee weken van het jaar één grote schranspartij worden. Dan kun je er net zo goed één grote schransmaand van maken, toch? Ik bedoel, als we dan toch bezig zijn. Om dezelfde reden heb ik me ook bij de sportschool niet echt uitgesloofd, deze laatste weken. Want tja, dat voelde dan toch een beetje als dweilen met de kraan open. En heel sportief doen terwijl je je helemaal niet heel sportief voelt, is eigenlijk ook helemaal niet leuk. Dat voelt dan toch minder sportief ofzo. Daarnaast moet ik bekennen dat ik me ook in november al een beetje heb laten gaan. Of heel erg eigenlijk. Want wie gaat er nou in november afvallen, terwijl je het er in december weer aan eet. Nu ik het zo opschrijf is het raar, maar in mijn hoofd klonk dit allemaal best logisch.
Inmiddels kom ik tot het besef dat ik het wellicht weer een klein beetje overdreven heb. In feite telt december maar zo’n zes echte feestdagen, kerstavond en nieuwjaarsdag meegerekend. Zelfs al zouden we daar nog zes dagen bij optellen, voor alle extra etentjes en leuke borrels, dan houd je nog steeds negentien dagen over om gezond te eten en je de rambam te sporten om die twaalf andere dagen te compenseren. Tel daar een gezonde maand november bij op en ik had mijn streefgewicht waarschijnlijk al bijna bereikt. Maar goed.
Het is nu in ieder geval januari. De maand waarop ik me al maanden verheug. Wat ik in november en december vergat, is dat het ook in januari geen koekie-eitje is om alles wat ongezond is te laten staan. Maar hear hear: afgelopen vrijdag schoof ik zomaar een dessert weg. Die dus al voor mijn neus stond. Met slagroom, chocolade en vanille-ijs. En achteraf, toen iedereen zijn ijsje opat, voelde ik me net zo blij als alle mensen met een volle buik. Dat wist ik zeker.
Ik denk dat het deze keer écht gaat lukken.
