Ik heb een gruwelijke hekel aan de ochtend. Of, nou ja, eigenlijk gewoon aan ochtenden met kinderen, als we ergens op tijd moeten zijn en dan vooral als het buiten ook nog eens donker en koud is. Dat klinkt heel specifiek, maar in feite hebben we het dan vanaf oktober tot maart over vijf ochtenden in de week waarop ik een beetje chagrijnig tot stikchagrijnig ben. En dat probeer ik dan toch een beetje voor me te houden, omdat iemand me toen ik zo’n 15 jaar oud was vertelde dat je anderen niet moet lastigvallen met jouw chagrijnige modus en dat soort uitspraken op de een of andere manier altijd door mijn hoofd blijven spoken. Maar goed, dat ik niet in halleluja-vibe ben, kun je van meters afstand zien.
Probleem één is dat Lauren een vroege vogel is. Hoe kan het ook anders in huize Van den Berg. Eigenlijk zijn al onze kinderen vroege vogels, maar Moos heeft soms nog de neiging om op bed te blijven liggen als z’n klokje nog niet wakker is, de meiden vinden dit een zwaardere opgave. Vanaf een uur of half 6 lopen we het risico continu naar zolder geroepen te worden door de jongste. Ze heeft een pleister nodig. Ze wil een knuffel. Of ik even kan voorlezen uit Peppa’s boek. Er moet een schone luier komen. En als ze echt niets meer kan bedenken, vraagt ze om spuitjes in haar neus en pilletjes tussen haar billen. Dan weet je dat ze de wanhoop nabij is. Op een goede dag moeten we één keer mededelen dat zolang dat stomme schaap z’n ogen dicht heeft, niemand zijn bed uit komt. Op een slechte dag moeten we dat zo’n vijf keer doen, totdat het hele huis wakker is en ik geen idee meer heb waarom we überhaupt nog op dat schaap zouden wachten.
Probleem twee is dat ik erg van rust en stilte houd als ik net wakker ben. Het liefst stap ik onder de douche, kleed ik me aan, vul ik m’n kommetje met kwark en aardbeien, pak ik mijn krantje en zit ik een half uur lang in complete stilte aan tafel. Ik heb het idee dat het ‘s ochtends best goed met me zou gaan, als dit mijn realiteit zou zijn.
Aan alle kanten voel ik dat hier een stukje verwachtingsmanagement aan te pas moet komen en ik waarschijnlijk beter kan accepteren dat mijn ochtenden de komende vijftien jaar niet zo zullen zijn als dat ik wil dat ze zijn, maar in de winter vindt mijn hoofd dit een nogal moeilijke opgave. Vooral om 06.15 uur in de ochtend.
